TÜKENEN KALEM

TÜKENEN KALEM

Bugün okuduğum bir yazı fazlasıyla düşündürdü beni. "Tükenmişlik". Teşekkürler Meryem Üzerli doğru dürüst türkçe konuşamasan da hayatımıza kattığın çok değerli bu sendromla ülkecek başa çıkmaya çalışıyoruz. Tabi bizim senin gibi kaçacağımız başka bir anavatanımız yok. Yazı da insanların fazlasıyla mutsuz ve mutsuzluklarıyla nasıl başa çıkacaklarını bilmediklerinden, hiç kimseye sabır göstermediklerinden, fazla bencil olduklarından bahsediyor.

Biz karşımıza birinin çıkacağı, aşık olacağımız, bütün sorunlarımızı dinleyip-çözecek, hep destek olacak, az konuşacak, başımız sıkışınca koşacak, çok sevecek ve sayacak, aldatmayacak, yüksek sadakatli birini bekliyoruz.

Olmuyor ve yine olmadı.

Neden,

Nerede yanlış yapıyorum?

Şunu hiç hesaba katmıyoruz, ya karşımızdaki kişi de işte tamda böyle birini istiyorsa. Hayır, hayır ben daha fazla tükendim ve ben daha çok aldatıldım. Evet bunu iddaa ediyoruz.

Tamam ama benim çok fazla ilgiye ihtiyacım var, ayrıca ben alttan alamam.

Neden?

Sorular birbirini kovalarken kurduğumuz hayallerin hepsi baya baya boğuluyor. Yazar tam olarak şunu diyor, ne olur biraz anlayışlı ve sabırlı olsanız, belki de kalbi gerçekten seninkinden fazla kırık, ya da hayat onu fazla yormuş.

Ben fazla tükendim, tükenmez kalem derler de çocukluğumdan beri düşünürüm, ne yani sonsuza kadar ben bu kalemle yazabilecek miyim, tabii ki hayır her güzel şeyin bir sonu vardır.

Naifliği enayilik, anlayışlı olmayı salak yerine konmak, az konuşmayı ezik karakter olarak tanımlatan ya da tanımlayan herkes, bize ne yaptınız ?

Bugün milyonlarca kişi maymun iştahlı oldu işte, biraz biraz ilgileniyor, sonra yanaşıyor, sonra ben sana ölüyorum bitiyorum, sonra da bunun sorunlarıyla mı uğraşacağım arkadaş yalnızken daha iyidi diyor.

Empati yeteneğimizi kaybettiğimizden beri hiçbir şey yolunda gitmiyor, en çok beni sevin, en çok beni anlayın ve evet en çok ben konuşayım.

Beklemekle ömür geçiyor kavramının fazla misyoner olduğu bir zaman dilimindeyiz.

Anla artık, sen biraz daha özverili, biraz daha anlayışlı olmadığın sürece kimse çıkıp gelmiyor ve gelmeyecek. Yaptığın hatalar, beklemekle, beklemekle ve beklemekle artacak.

Doğru insan var mıdır bilmiyorum veya neye göre doğrudur ama empati kurmak diye birşey vardır ve kullanıldığında şirin babayı bile görebilirsiniz.