WE CAN DO IT !

WE CAN DO IT !

Başlık dikkat çekici olunca kurgusal boyutta da bir dikkat çekicilik olmasına dikkat ettim tabiki; insanların özensizliği.

Bu bence başlı başına sosyolojik bir konu, irdelenmesi, zedelenmesi gereken. Birtakım gözlemler sonucunda Türk halkının hiçbir tarzı olmadığına karar verdim bunun styling bakımından değil sadece dünyaya bakış,yaratılış bakımından tek bir konu başlığı altında nitelendirilemeyecek kadar geniş ve hassas. Biz o kadar yorgun,o kadar bitkin, o kadar umutsuzuz ki kendimizle başbaşa kalmaktan o kadar korkuyoruz ki bu fiziksel görüntümüze dolayısıyla değil direkt olarak ruh halimize de yansıyor.

Yanlış anlamaları önlemek adına kimse kimseden stil ikonası olmasını veya hayata gülen,ışık saçan koca bir çift göz ile bakmasını beklemiyor ama biraz özen yahu biraz kendine saygı, hangi olayda ya da hangi tramvalarımızda kaybettik kendimize saygımızı, hangi durakta kaçtı umutlarımız, hangi limanda terkettik o çok sevdiğimiz uzun boylu esmer sevgilimizi ya da ne zaman kırıldı kaşık babamızın kurumuş ellerine bakıp kalbimiz titrerken mi, ne zaman söyleyin bana, kim için ve ne için ?

İnsanlara bakıyorum metrobüste,otobüste,barda,hastanede.... Hepimizin saçı başı birbirine girmiş, hiçbirimiz bize en son ne zaman çiçek geldiğini hatırlamıyor, kimse kimseye gülmüyor selam vermiyor. Geçen okuduğum bir dergide otobüs şöförü abi kimsenin akbile basarken suratına bile bakmadığından günaydın demediğinden yakınıyor, herzaman bizim çok büyük problemlerimiz var, kesin sevgilimizle çok imkansız aşk yaşıyoruzdur, facebook tan kimse like lamıyordur, ya da iş beğenmeyip evde oturuyoruzdur evet kesin yapıyoruzdur. Yine bir anektot paylaşmam gerekir ise otobüse bindim bundan 2 hafta önce karşılıklı 2 li koltukların olduğu bir yerde oturuyorum karşımda ikiside 50 lilerinde teyze var biri hiç ama hiç üşenmeden çantasından tablet çıkarıp facebook ta  paylaşım yapmaya başladı diğeri de telefonunu çıkarıp şeker kırmaya başladı ben ise gariban gibi kitap okuyordum.

Neden bu kadar hapsolduk, çantasından tablet çıkarmaya maddi manevi gücü olan teyzenin eline nemlendirici sürüp çıkacak gücü yok mu, çantalarımıza elektronikler dolmaya başladığından beri mi fakirleştik böyle ?

Neden bu kadar şişmanladık, kocamıza ya da karımıza ihtiyacımız olmadığından mı belki de kimseye duygusal birşey hissetmediğimizden ya da hissetme gereği duymadığımızdan  mı ?

Neden bu kadar yok olduk, eve gelen misafirin ayağına pazarda tanesi 2 buçuk liraya da olsa satılan terliklerden veremediğimizden mi şimdi ki gidipte terlik alacak gelince de misafire verecek, tamam sende haklısın misafirperverde olmayıverelim.

Ne için ve kim için olduğunun önemi yok hepimiz yumuşatıcı kokalım,hergün günde iki kez en az dişimizi fırçalayalım, iki ya da üç günde bir duş alalım, en azından şimdilik bununla başlayarak kendimize sonra da insanlığa saygı duyalım, bunu hepimiz beraber yapalım.


WE CAN DO IT !

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İTAATKAR BİR KÖLE

Resim
İTAATKAR BİR KÖLE Tembellikten ama ciddi ciddi tembellikten okulum uzamıştı, 2013 yılında. Her yıl yaz okuluna kaldığım halde 2 dersten okulum uzuyordu, ama şöyle de bir durum var; ben üniversiteye 2. öğretim olarak başlamış, 1. öğretim olarak bitirmiş bir öğrenciyim, tekrar sınava girip puanım türlü fakültelere tuttuğu halde aynı okulun aynı fakültesinin sadece birinci öğretimini yazarak yoluma devam ettim, ne strateji ama. Bu durum olunca tabi ortalamam sıfırlandı hadi bir daha baştan ortalama yap, sınıfta kalmamak için uğraş, çok uğraşmışım belli ki okulum uzamış. Geliyorum İstanbul'a iki ders için ne gerek var şimdi Eskişehir'de kalmaya, bunun yolu var, elektriği var,suyu var. Bakıyorum tamamen duygusal sebeplerden dolayı paraya ihtiyacım var, hem de nasıl ihtiyaç. Bir mağazada çalışmaya başlıyorum, mağaza müdürü üniversite okuduğum için beni ilk önce kasaya koyuyor, sonra kasadaki kızla bazı yüksek sesli diyaloglarımız olduğunu görünce, beni satışa alıyor. 10 il...
Devamı

CANIMI SIKAN BAĞZI ŞEYLER

 Merhaba, Geçen canımı sıkan birşeyleri düşündüm, yani aslında bunları toplayıp bir liste haline getimeyi ve sonrasında aksiyon almayı. Genellikle hayatımın normal akışında kafama, ruhuma uymayan şeyleri değer ve yargı süzgecinden geçirip aksiyon almak ile tanınırım. Kim ne der, nasıl yapar ve düşünür diye uzun süre düşündükten sonra an itibariyle 30 yaşıma da basmış olmanın anksiyetesiyle birşeyleri sıklıkla değerlendirirken bulurum kendimi. Nee, 30 yaşındayım, zamanın ve mekanın ruhsal mutluluğumuzdan bağımsız hareket ettiği epey gün ve zamandan sonra yine de yaşıyoruz işte be dedirten bir yaş. Birçok değinmek istediğim konu varken içlerinden şunu biraz düşünmek istedim, aslında birçok defa kafama takıldı. Kitap okumak. Dinlediğim bir podcastte buarada asla kişisel gelişim kitabı, podcasti falan okumam, bir tek bana mı saçma geliyor kendini herhangi bir dinlediğin veya okuduğun birşey üzerinden kontrole alıyor ve ehlileşebiliyorluk, yani böyle birşey yoktur gibi, astrolojinin bil...
Devamı

OMG Nerdeyse 2 Yıl Olmuş!!!

NEE!!! 2 Yıldır yazmamak planlarım arasında yoktu, aslında bikaç taslak yazmıştım ama sonra bunları neden yazdığımı unutup devam edemedim gibi birşey oldu. En son taslağımla ilgili bir anım var, yazmakla hasret giderirken oradan başlayayım... Geçen yıl Temmuz ayının başlarında Almanya, Çek Cumhuriyeti, Macaristan' a tek başıma nerdeyse 20 günlük bir seyahatim olmuştu, aramızda kalsın hayatımın ciddi anlamda güzel seyahatlerinden biriydi. Benim tatil arkadaşlarım da uyumludur haklarını yemiyim ama ben bunu bayadır tecrübe etmek istiyordum veee Budapeşte'de iken ilk günümün ardından yerleştiğim hostele döndüğümde 6 kişilik karma odada 2 genç çocukla kaldığımı öğrendim, tanıştık ikisi de traveller ve 18-19 yaşlarındaydı, ablaları biraz hayat üzerine tavsiyeler verdi, neden vermesin ki?! Zaten ben otobüsle Prag'tan gelmiş ve yorgundum, herkes sessizce uyudu, sonra odaya dingonun ahırı gibi iğrenç kokulu arap mı ne olduğu belli olmayan kaba saba bir amca geldi, ben üst ranzada b...
Devamı