DEĞİRMEN

DEĞİRMEN

Sabahattin Ali ye hayranım ölüyorum, bitiyorum. Nerdeyse iki yıl kadardır Kürk Mantolu Madonna kitabını okuması için insanlara yalvarıyorum, yine olsa yine yalvararırım.Evet bu hayattaki görevlerimden biri, kendi isteğimle seçtiğim bir görev daha ne olsun. Kürk Mantolu Madonna yı okumayan aşktan, meşkten, tutku falan bahsetmesin, adam yazmış çatır çatır alın okuyun, aşk öyle olmaz böyle de olmaz, işte benim yazdığım gibi olur. Bu kitap üzerine saatlerce günlerce konuşabilirim,düşünebilirim.En son bitirdiğim kısa kısa hikayelerden oluşan Değirmen kitabı da bir o kadar etkileyiciydi hele de giriş hikayesi olan Değirmen hikayesi yine başlı başına bir açılım, bir analiz, bir nedir ne denir bilemiyorum, Sabahattin Ali karmaşasının hikayede de romanda da nefes alır hala gelmesi durumudur.

Bu kitapta birşey beni çok etkiledi, çünkü bu biz insanlığın ortak olduğu durum, ortaklaşa kullandığımız psikolojik çelişkimiz artık ne ise adı, tanımlaması zor, anlatması hayli uzun.

Aynadaki adam bana şöyle diyordu:
"Gafil!...Burada seni sıkan,halk,muhit değil kendi mevkiindir;sen efendi olmak kabiliyetinde değilsin...Sen nizam ,kanun gibi kayıtlara tabii olamayacak kadar serserisin...Muayyen bir daire,muayyen bir ikametgah seni sıkar, sana her gün değişen bir iş,her gece değişen bir yatak lazımdır...Ne yazık ki bunları daha şimdi anlayabiliyorsun...Artık yapacağın, mukadderin olan yaşayışa avdettir.Bunun için de evvela başından melon şapkayı,sırtından kolalı gömleği çıkarmalı,siyah fanilanla tam bir uçarı olmalısın...Göreceksin ki hayatın zevki değişikliktedir...Ama öyle elbise değiştirir kadar basit olanlarında değil,hayatına yeni bir istikamet verecek kadar büyük tenevvülerde*...
Bundan sonra aç kalmayı spor,dayak yemeyi eğlence bilecek,kendinden kuvvetli olanlara aktör,kendinden zayıf olanlara hakim, enayilere karşı insafsız olacaksın...Bilmelisin ki,yaptıkların zekanın hamakate** galebesinden  ibarettir...Artık hayatının sahifelerinden yeisi,bedbinliği,kederi sil,çünkü kuvvetli bir kafanın sevince çeviremeyeceği ıstırap yoktur...Hadi...Düşünme...İstanbul'a dön...Kendi hayatına dön!..."

Kaymakam olduğu küçük kasabada aynada bunları söyleyen adam ile gözgöze geldikten 2 gün sonra kendini İstanbul'da bulur ve hayatının sonuna kadar "siyah" fanilasıyla ayakkabı boyacılığı yapmaya başlar.

Hayat kararsızlıklarımız ve mutsuzluklarımızın çemberinde akıp gidiyor,her gün ettiğimiz şikayetler bizi kesinlikle gururlu kılmıyor.Heycan aramak boşuna belki de ya kabullenip devam etmek ya da işte böyle bir "siyah" fanilayla tamam demek.

Taktir sizin, benim,hepimizin

*Çeşitliliklerde.
**Aptallığa

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İTAATKAR BİR KÖLE

Resim
İTAATKAR BİR KÖLE Tembellikten ama ciddi ciddi tembellikten okulum uzamıştı, 2013 yılında. Her yıl yaz okuluna kaldığım halde 2 dersten okulum uzuyordu, ama şöyle de bir durum var; ben üniversiteye 2. öğretim olarak başlamış, 1. öğretim olarak bitirmiş bir öğrenciyim, tekrar sınava girip puanım türlü fakültelere tuttuğu halde aynı okulun aynı fakültesinin sadece birinci öğretimini yazarak yoluma devam ettim, ne strateji ama. Bu durum olunca tabi ortalamam sıfırlandı hadi bir daha baştan ortalama yap, sınıfta kalmamak için uğraş, çok uğraşmışım belli ki okulum uzamış. Geliyorum İstanbul'a iki ders için ne gerek var şimdi Eskişehir'de kalmaya, bunun yolu var, elektriği var,suyu var. Bakıyorum tamamen duygusal sebeplerden dolayı paraya ihtiyacım var, hem de nasıl ihtiyaç. Bir mağazada çalışmaya başlıyorum, mağaza müdürü üniversite okuduğum için beni ilk önce kasaya koyuyor, sonra kasadaki kızla bazı yüksek sesli diyaloglarımız olduğunu görünce, beni satışa alıyor. 10 il...
Devamı

CANIMI SIKAN BAĞZI ŞEYLER

 Merhaba, Geçen canımı sıkan birşeyleri düşündüm, yani aslında bunları toplayıp bir liste haline getimeyi ve sonrasında aksiyon almayı. Genellikle hayatımın normal akışında kafama, ruhuma uymayan şeyleri değer ve yargı süzgecinden geçirip aksiyon almak ile tanınırım. Kim ne der, nasıl yapar ve düşünür diye uzun süre düşündükten sonra an itibariyle 30 yaşıma da basmış olmanın anksiyetesiyle birşeyleri sıklıkla değerlendirirken bulurum kendimi. Nee, 30 yaşındayım, zamanın ve mekanın ruhsal mutluluğumuzdan bağımsız hareket ettiği epey gün ve zamandan sonra yine de yaşıyoruz işte be dedirten bir yaş. Birçok değinmek istediğim konu varken içlerinden şunu biraz düşünmek istedim, aslında birçok defa kafama takıldı. Kitap okumak. Dinlediğim bir podcastte buarada asla kişisel gelişim kitabı, podcasti falan okumam, bir tek bana mı saçma geliyor kendini herhangi bir dinlediğin veya okuduğun birşey üzerinden kontrole alıyor ve ehlileşebiliyorluk, yani böyle birşey yoktur gibi, astrolojinin bil...
Devamı

OMG Nerdeyse 2 Yıl Olmuş!!!

NEE!!! 2 Yıldır yazmamak planlarım arasında yoktu, aslında bikaç taslak yazmıştım ama sonra bunları neden yazdığımı unutup devam edemedim gibi birşey oldu. En son taslağımla ilgili bir anım var, yazmakla hasret giderirken oradan başlayayım... Geçen yıl Temmuz ayının başlarında Almanya, Çek Cumhuriyeti, Macaristan' a tek başıma nerdeyse 20 günlük bir seyahatim olmuştu, aramızda kalsın hayatımın ciddi anlamda güzel seyahatlerinden biriydi. Benim tatil arkadaşlarım da uyumludur haklarını yemiyim ama ben bunu bayadır tecrübe etmek istiyordum veee Budapeşte'de iken ilk günümün ardından yerleştiğim hostele döndüğümde 6 kişilik karma odada 2 genç çocukla kaldığımı öğrendim, tanıştık ikisi de traveller ve 18-19 yaşlarındaydı, ablaları biraz hayat üzerine tavsiyeler verdi, neden vermesin ki?! Zaten ben otobüsle Prag'tan gelmiş ve yorgundum, herkes sessizce uyudu, sonra odaya dingonun ahırı gibi iğrenç kokulu arap mı ne olduğu belli olmayan kaba saba bir amca geldi, ben üst ranzada b...
Devamı