CANIMI SIKAN BAĞZI ŞEYLER

 Merhaba,

Geçen canımı sıkan birşeyleri düşündüm, yani aslında bunları toplayıp bir liste haline getimeyi ve sonrasında aksiyon almayı. Genellikle hayatımın normal akışında kafama, ruhuma uymayan şeyleri değer ve yargı süzgecinden geçirip aksiyon almak ile tanınırım. Kim ne der, nasıl yapar ve düşünür diye uzun süre düşündükten sonra an itibariyle 30 yaşıma da basmış olmanın anksiyetesiyle birşeyleri sıklıkla değerlendirirken bulurum kendimi. Nee, 30 yaşındayım, zamanın ve mekanın ruhsal mutluluğumuzdan bağımsız hareket ettiği epey gün ve zamandan sonra yine de yaşıyoruz işte be dedirten bir yaş. Birçok değinmek istediğim konu varken içlerinden şunu biraz düşünmek istedim, aslında birçok defa kafama takıldı. Kitap okumak. Dinlediğim bir podcastte buarada asla kişisel gelişim kitabı, podcasti falan okumam, bir tek bana mı saçma geliyor kendini herhangi bir dinlediğin veya okuduğun birşey üzerinden kontrole alıyor ve ehlileşebiliyorluk, yani böyle birşey yoktur gibi, astrolojinin bile bir bilim dalı kabul edilmediği ki yıldızların ve gezegenlerin konumlarına göre çıkarılmış bu haritaların gün gelince doğum tarihin ve her türlü fizik kuralları çerçevesinde yapılmış hesaplamaların önemsenmediği, özellikle erkeklerin ben anlamam hiçte ilgilenmem demesi gerçeği gibi. Tabi ki dinlediğim podcast genellikle olduğu gibi kendime katmak için sabırsızlandığım bilgi ya da belge çerçevesi üzerinedir. Orada tam da şundan bahsediliyor, kitap okumanın asla bir hobi olmayacağı. Bende şaşırdım, sonrasında inandım bu düşünceye, şöyle ki; kitap okumak zorundayız! ve bu bir hobi veya boş vakitlerini değerlendirebileceğin asla bir aktivite değil, üzerinde yoğunlaşabileceğin ve çeşitli kazanımlar edinebileceğin aslında bir metottur.

Yıllar önce ben üniversiteden ilk mezun olduğumda ve ilk kez İstanbul'da yaşamaya başladığımda 3 aktarma yaparak gittiğim bir işim vardı, yollardaki zamanın aç,tok,uykulu,yorgun vb. durumlar farketmeksizin sürekli okuyarak geçirirdim, ama şunu da kesinlikle eklemeliyim akıllı telefonum vardı babamın mezuniyet hediyesi aldığı ve günde neredeyse sadece 5 defa falan elime alıyordum o da muhtemelen zaruri konuşmalar için falandı, hatta whatsaap vardı ve birçok arkadaşımın telefonun da bu özellik yoktu, yani şaka değil çünkü ben yıllarımı birçok devlet okullarının sıralarında orta gelirli ailelerin şimdi tabi hepsi fakir oldu, çocuklarıyla geçirdim. Yıllar öncesi şunu hatırlıyorum, telefon yoktu, internet yoktu ama biz birçok şeye, şuan ki birçok yer ve zamandan daha hızlı ulaşıyorduk. Ne gibi mesela, biraz değer yargılarımızı yoklamakta fayda var. Sonrasında eve geldiğimde de duş, yemek vb. ihtiyaçlarımı da hallettikten sonra yine salondaki tekli koltukta kitap okumaya başlardım. Evet yine İstanbul'da yaşıyordum ama telefonumda zaman öldüreceğim hiçbir uygulama yoktu nerdeyse, Mubi,Blutv vb. platformlar yoktu, odamda televizyon yoktu, ne bileyim birçok şey yoktu ya da ben çok gençtim ve kitap okuyarak her çözüme, sonuca ve mutluluğa erişebileceğime fazlasıyla inanmıştım. Herşeyden kendimi soyutladığımda yine aynı alana ulaşır mıyım acaba, ya da motivasyonumu bozan ya da engelleyen düşünmem gereken birçok konu üzerinde yoğunlaşırım ya da elimde telefon boş boş uzaklara mı dalarım, gerçekten bilmiyorum. Aynı anda 3-4 kitap okuduğum günleri çok özledim. Düzenli okuma alışkanlığım elbette var ve asla hobi değil sürekli vakit ayırmaya çalışıyorum ama asla hiçbirşey eskisi gibi olmuyor.