SANDALYEDE ASILI HIRKA

SANDALYEDE ASILI HIRKA

Herkese Merhaba,

Yine düştük yazmaya, allah başka şeye düşürmesin, düşenler var biliyorum. Yalanın iyi bir şey olmadığını, kaybedince kıymetini anladığımız şeylerin ya da her şeyin, görmemek gereken şeyleri neden gördüğümüzü sorguladığımız günler ve geceler oldu sayısız. Kararsızlık ve karamsar düşüncelerimizle boğuşurken ya da boğulurken, umuda da tutunmaya çalışıyoruz. İsmail abinin dediği gibi "Umut öyle bir şeydir ki insana plastik çiçeği bile sulatır." Leyla ile Mecnun yıllar geçtiği, bütün bölümlerini de izlediğim halde nasıl hala bu kadar mükemmel kalıyor, ilk gün ki gibi mükemmel geliyor bana, tüketmediğimiz bazı şeyler varmış, hadi ya, biz de inanıyoruz İsmail abi o gemi bir gün gelecek.

Nuri Bilge Ceylan'ı kimler seviyor, ben inanılmaz seviyorum, tabi ki Zeki Demirkubuz'u da. Fazlasıyla iyi ve insanlığa fazla filmler yapıyorlar. Hayatın tam içinden, hayır bırakın da içiniz kararsın işte, hayat akıp giderken karartmamak için bu kadar fazla çaba göstermenize gerek yok.

Bir film sayfasında okudum, Nuri Bilge Ceylan şunu söylüyor; birisi diyor öldüğünde üzülmezsiniz, yani şöyle üzülürsünüz tabi ki, ağlarsınız, cenazesinde belki kendinizi yerden yere atarsınız, üstünüzü başınızı silkeleyip ayağa kalkarsınız ama onun öldüğünü sandalyenin üzerinde asılı hırkasını görünce anlarsınız. Yani tam olarak kaybettiğinizi anladığınızda, öldüğünü anlarsınız.

Hayatımızda birçok şey böyle değil mi, tamamen kaybettiğimizi anladığımızda pişmanlık, hüzün, içimizi kemiren bazı duygular ortaya çıkıyor, aynı sandalye de duran hırkasını görmek gibi, eşyalarını bir poşete koyup arkadaşına vermek gibi. İşte o zaman anlıyoruz, bitti. 

Bunlar beni fazla düşündürdü, zihnimi oyaladı. Ölüm değil sadece mesele, birçok konu için bunun örneği var. Anılarla vedalaşırken, bir iş değiştirirken, yanlış karar aldığını bile bile devam ederken, söylememen gerektiğini bildiğin halde söylerken bir daha hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını kabullenerek yaşamalıyız. Sandalyede hırkasını görene kadar devam etmemek gerekli sanki.

Bu arada teşekkürler, yine fazlasıyla görüntülenme görüyorum, kim ne kadar nasıl ve hatta niye bu kadar ilgileniyor yazdıklarımla bilmiyorum ama her zaman dediğim gibi yazmak gerçekten cesaret istiyor, yazarken yalan söylemek çok zor çünkü. Teşekkürler...