BÖYLE BAZEN

Yine ara verdiğim ve yazmak için baya baya düşündüğüm bir zaman sonra yazmaya karar verdim. Biraz zamandır bazı acıları çekmekle meşguldüm, fazla meşguldüm ya hatta, düştüm düştüm kalktım.

Hayat fazla garip, insanlar fazla garip, her şey daha da garip olmaya başladı. Birçoğumuzun düşünmekten uyuyamadığı geceler var biliyorum, benim sayısız. 

Bir arkadaşım sevgilisinden ayrılmıştı, kendisi İstanbul'da okuyordu, sevgilisi Ankara'da. Dedi ki böyle olmuyor aradan zaman geçtikçe daha da umudunu kaybediyordu arkadaşım, ben gidiyorum Ankara'ya dedi. Kapısının önünde saatlerce beklemiş telefonlarına cevap vermeyince, eve elele biriyle girdiğini görmüş. Beni aradı, ağlıyordu. Trip falan atmıyordu kimse ona, kızmamıştı, küsmemişti de. Sadece onu istemiyordu artık. Gerçeklerle yüzleşmek için, gerçeklere ikna olmak için böyle mi olması lazım. Ben sosyal medyayı insanları kurcalamak için kullanıyorum, bunu da buradan itiraf edeyim, öğrenmemem gereken şeyler orada karşıma çıktı. 

Çok fazla bir çoğunluğumuz karantinada ekmek yaptı, çeşitli yemekler, tatlılar yaptı ve hepsine emek verdi. Ama birçoğumuz da verdiği emekleri geri aldı. Al işte yine başa döndük.

Bugün şifrelerimden birini unuttum ve notlar kısmında şifreyi arıyordum telefonumda. Asla neyin ne şifresi olduğunu da kayıt etmemişim. Bir not gördüm, 2017 yılında yazmışım; evlenen arkadaşlarım bir fotoğraf atmışlar gelin odasından ve ayrı gayrı yok yani artık, telefon gizleme, sır gizleme, bilmem ne gizleme, yok yani, artık bir bütünsün. Ama alışmışız ya gizemlere bir tuhaf geliyor işte, 3 yıl önce nasıl yani yazmışım ya hiç olmadık birinden mesaj gelirse. Güvensiziz, bizi seveni de üzüyoruz, biz de seviyoruz ama yine de üzüyoruz.Çözülemeyecek sorun olmadığına, sevginin en güçlü duygu olduğuna inanmadık, inanamadık.

Konu üzerinde en çok okunan yazılarımdan Kısır Yemek'i de okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum. Düşünüyoruz, sorguluyoruz, işin içinden çıkamıyoruz. 

Buarada Ahmet Telli'yi her yer ve zamanda okurum, aşağıdaki bir aşk şiiri değil, Ahmet Telli bazı siyasi olaylardan dolayı bir hücreye kapatılıyor, bu şiiri de orada yazıyor. Amacım umudu görün, Ahmet Telli çürümüyor ama al işte su çürüyor, bazen su bile çürür de biz devam ederiz.

Suyum, bir litrelik karton süt kutusu içinde. Yetmiş iki gündür
sakındığım ve hergün ancak bir kere dudaklarımı
değdirdiğim... Dilimi bir köpek gibi değdirdiğim. (Dilin suya
dokunuşu... Bir süngerin denizi yutuşu yani. Bir çölün seraba
kesilmesi bir an için.) Her gün ancak bir kere değdiriyorum
dudaklarımı suya. Dilimi kaçırıyorum artık. Sünger, bütün
vantuzlarını birden uzatmasın diye... Bataklıktaki suyun da bir
su yanı vardır. Çürüyen bir bedenin bile dayanılabilir
kokusuna. Kutuda kalan son bir yudum su, bu bile değildi
artık. Küstü, öldürdü kendini su...
Su çürüdü...

Adımdan gayrısını bilmiyorum

Ahmetl TELLİ



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İTAATKAR BİR KÖLE

Resim
İTAATKAR BİR KÖLE Tembellikten ama ciddi ciddi tembellikten okulum uzamıştı, 2013 yılında. Her yıl yaz okuluna kaldığım halde 2 dersten okulum uzuyordu, ama şöyle de bir durum var; ben üniversiteye 2. öğretim olarak başlamış, 1. öğretim olarak bitirmiş bir öğrenciyim, tekrar sınava girip puanım türlü fakültelere tuttuğu halde aynı okulun aynı fakültesinin sadece birinci öğretimini yazarak yoluma devam ettim, ne strateji ama. Bu durum olunca tabi ortalamam sıfırlandı hadi bir daha baştan ortalama yap, sınıfta kalmamak için uğraş, çok uğraşmışım belli ki okulum uzamış. Geliyorum İstanbul'a iki ders için ne gerek var şimdi Eskişehir'de kalmaya, bunun yolu var, elektriği var,suyu var. Bakıyorum tamamen duygusal sebeplerden dolayı paraya ihtiyacım var, hem de nasıl ihtiyaç. Bir mağazada çalışmaya başlıyorum, mağaza müdürü üniversite okuduğum için beni ilk önce kasaya koyuyor, sonra kasadaki kızla bazı yüksek sesli diyaloglarımız olduğunu görünce, beni satışa alıyor. 10 il...
Devamı

CANIMI SIKAN BAĞZI ŞEYLER

 Merhaba, Geçen canımı sıkan birşeyleri düşündüm, yani aslında bunları toplayıp bir liste haline getimeyi ve sonrasında aksiyon almayı. Genellikle hayatımın normal akışında kafama, ruhuma uymayan şeyleri değer ve yargı süzgecinden geçirip aksiyon almak ile tanınırım. Kim ne der, nasıl yapar ve düşünür diye uzun süre düşündükten sonra an itibariyle 30 yaşıma da basmış olmanın anksiyetesiyle birşeyleri sıklıkla değerlendirirken bulurum kendimi. Nee, 30 yaşındayım, zamanın ve mekanın ruhsal mutluluğumuzdan bağımsız hareket ettiği epey gün ve zamandan sonra yine de yaşıyoruz işte be dedirten bir yaş. Birçok değinmek istediğim konu varken içlerinden şunu biraz düşünmek istedim, aslında birçok defa kafama takıldı. Kitap okumak. Dinlediğim bir podcastte buarada asla kişisel gelişim kitabı, podcasti falan okumam, bir tek bana mı saçma geliyor kendini herhangi bir dinlediğin veya okuduğun birşey üzerinden kontrole alıyor ve ehlileşebiliyorluk, yani böyle birşey yoktur gibi, astrolojinin bil...
Devamı

OMG Nerdeyse 2 Yıl Olmuş!!!

NEE!!! 2 Yıldır yazmamak planlarım arasında yoktu, aslında bikaç taslak yazmıştım ama sonra bunları neden yazdığımı unutup devam edemedim gibi birşey oldu. En son taslağımla ilgili bir anım var, yazmakla hasret giderirken oradan başlayayım... Geçen yıl Temmuz ayının başlarında Almanya, Çek Cumhuriyeti, Macaristan' a tek başıma nerdeyse 20 günlük bir seyahatim olmuştu, aramızda kalsın hayatımın ciddi anlamda güzel seyahatlerinden biriydi. Benim tatil arkadaşlarım da uyumludur haklarını yemiyim ama ben bunu bayadır tecrübe etmek istiyordum veee Budapeşte'de iken ilk günümün ardından yerleştiğim hostele döndüğümde 6 kişilik karma odada 2 genç çocukla kaldığımı öğrendim, tanıştık ikisi de traveller ve 18-19 yaşlarındaydı, ablaları biraz hayat üzerine tavsiyeler verdi, neden vermesin ki?! Zaten ben otobüsle Prag'tan gelmiş ve yorgundum, herkes sessizce uyudu, sonra odaya dingonun ahırı gibi iğrenç kokulu arap mı ne olduğu belli olmayan kaba saba bir amca geldi, ben üst ranzada b...
Devamı