UMUT ETMEK ŞIMARIKLIK MI?

UMUT ETMEK ŞIMARIKLIK MI?

Hangi konu, film ya da kitapla bağlantılı bu soru gerçekten hatırlamıyorum, günlerdir düşünüyorum fakat hatırlayamıyorum. Çok tatlı bir not defterim var, tatlı deyince küçük birşey gelmesin akıllara oldum olası ufak tefek şeylerden nefret ederim, haliyle not defteri olarak kullandığım defterde büyük sayılabilir. En büyük hatam bu pembe kaplı defteri herzaman heryerde yanımda taşımamak, üzerinde de ; "I write because... i have a lot to say" yazıyor, manidar da, taşınası.

Belki de bir radyo programında denk geldim kimbilir.
Belki 30M'de arkamda oturan çift konuşurken duydum.

Fazla seçenek var, herşey için.

Neden umut etmesin insan, ya da neden etmez ?
-Gururu kırılınca mı
-Kalbi kırılınca mı
-Parasız kalınca mı
-Dostsuz kalınca mı

Bir hayli seçenek ve durum var.
Peki bunlar hepsini ve daha fazlasını yaşadığında umut etmeye devam ederse ne olur?
-Şımarık
-Salak
-Pembe gözlüklü
-Hayata aşırı dozda bağlı

Sebep nedir veya umut etmek için ne olmalı, ne yaşamalı ya da yaşamamalı bilmiyorum ama umut yoksa hayat gerçekten zor olur. Beklentimizi yükselten ya da yücelten belki de içimizdeki umuttur. Herkes çok fazla tutunacak birşey arıyor, aradığımız umut olabilir sadece, doğru yer ve zamanda kullanmak kaydıyla.

Sürekli "Umut fakirin ekmeğidir." sözünü kullanırım, hem hoşuma gidiyor söylemek hemde fazlasıyla gerçeklik payı olduğunu düşünüyorum.

Umut etmek şımarıklık mı bilmiyorum ama umut edersek, kalbimiz ısınır belki, yüzümüz güler, eski dostumuz tankla gelir belki, yaşarız ve yaşlanırız belki.

*Bu şarkıda iyidir, fazla güzeldir.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İTAATKAR BİR KÖLE

Resim
İTAATKAR BİR KÖLE Tembellikten ama ciddi ciddi tembellikten okulum uzamıştı, 2013 yılında. Her yıl yaz okuluna kaldığım halde 2 dersten okulum uzuyordu, ama şöyle de bir durum var; ben üniversiteye 2. öğretim olarak başlamış, 1. öğretim olarak bitirmiş bir öğrenciyim, tekrar sınava girip puanım türlü fakültelere tuttuğu halde aynı okulun aynı fakültesinin sadece birinci öğretimini yazarak yoluma devam ettim, ne strateji ama. Bu durum olunca tabi ortalamam sıfırlandı hadi bir daha baştan ortalama yap, sınıfta kalmamak için uğraş, çok uğraşmışım belli ki okulum uzamış. Geliyorum İstanbul'a iki ders için ne gerek var şimdi Eskişehir'de kalmaya, bunun yolu var, elektriği var,suyu var. Bakıyorum tamamen duygusal sebeplerden dolayı paraya ihtiyacım var, hem de nasıl ihtiyaç. Bir mağazada çalışmaya başlıyorum, mağaza müdürü üniversite okuduğum için beni ilk önce kasaya koyuyor, sonra kasadaki kızla bazı yüksek sesli diyaloglarımız olduğunu görünce, beni satışa alıyor. 10 il...
Devamı

CANIMI SIKAN BAĞZI ŞEYLER

 Merhaba, Geçen canımı sıkan birşeyleri düşündüm, yani aslında bunları toplayıp bir liste haline getimeyi ve sonrasında aksiyon almayı. Genellikle hayatımın normal akışında kafama, ruhuma uymayan şeyleri değer ve yargı süzgecinden geçirip aksiyon almak ile tanınırım. Kim ne der, nasıl yapar ve düşünür diye uzun süre düşündükten sonra an itibariyle 30 yaşıma da basmış olmanın anksiyetesiyle birşeyleri sıklıkla değerlendirirken bulurum kendimi. Nee, 30 yaşındayım, zamanın ve mekanın ruhsal mutluluğumuzdan bağımsız hareket ettiği epey gün ve zamandan sonra yine de yaşıyoruz işte be dedirten bir yaş. Birçok değinmek istediğim konu varken içlerinden şunu biraz düşünmek istedim, aslında birçok defa kafama takıldı. Kitap okumak. Dinlediğim bir podcastte buarada asla kişisel gelişim kitabı, podcasti falan okumam, bir tek bana mı saçma geliyor kendini herhangi bir dinlediğin veya okuduğun birşey üzerinden kontrole alıyor ve ehlileşebiliyorluk, yani böyle birşey yoktur gibi, astrolojinin bil...
Devamı

OMG Nerdeyse 2 Yıl Olmuş!!!

NEE!!! 2 Yıldır yazmamak planlarım arasında yoktu, aslında bikaç taslak yazmıştım ama sonra bunları neden yazdığımı unutup devam edemedim gibi birşey oldu. En son taslağımla ilgili bir anım var, yazmakla hasret giderirken oradan başlayayım... Geçen yıl Temmuz ayının başlarında Almanya, Çek Cumhuriyeti, Macaristan' a tek başıma nerdeyse 20 günlük bir seyahatim olmuştu, aramızda kalsın hayatımın ciddi anlamda güzel seyahatlerinden biriydi. Benim tatil arkadaşlarım da uyumludur haklarını yemiyim ama ben bunu bayadır tecrübe etmek istiyordum veee Budapeşte'de iken ilk günümün ardından yerleştiğim hostele döndüğümde 6 kişilik karma odada 2 genç çocukla kaldığımı öğrendim, tanıştık ikisi de traveller ve 18-19 yaşlarındaydı, ablaları biraz hayat üzerine tavsiyeler verdi, neden vermesin ki?! Zaten ben otobüsle Prag'tan gelmiş ve yorgundum, herkes sessizce uyudu, sonra odaya dingonun ahırı gibi iğrenç kokulu arap mı ne olduğu belli olmayan kaba saba bir amca geldi, ben üst ranzada b...
Devamı