you're in my world

TÜKENEN KALEM Bugün okuduğum bir yazı fazlasıyla düşündürdü beni. "Tükenmişlik". Teşekkürler Meryem Üzerli doğru dürüst türkçe konuşamasan da hayatımıza kattığın çok değerli bu sendromla ülkecek başa çıkmaya çalışıyoruz. Tabi bizim senin gibi kaçacağımız başka bir anavatanımız yok. Yazı da insanların fazlasıyla mutsuz ve mutsuzluklarıyla nasıl başa çıkacaklarını bilmediklerinden, hiç kimseye sabır göstermediklerinden, fazla bencil olduklarından bahsediyor. Biz karşımıza birinin çıkacağı, aşık olacağımız, bütün sorunlarımızı dinleyip-çözecek, hep destek olacak, az konuşacak, başımız sıkışınca koşacak, çok sevecek ve sayacak, aldatmayacak, yüksek sadakatli birini bekliyoruz. Olmuyor ve yine olmadı. Neden, Nerede yanlış yapıyorum? Şunu hiç hesaba katmıyoruz, ya karşımızdaki kişi de işte tamda böyle birini istiyorsa. Hayır, hayır ben daha fazla tükendim ve ben daha çok aldatıldım. Evet bunu iddaa ediyoruz. Tamam ama benim çok fazla ilgiye ihtiyacım var, ayr...

FANATİZM Hayatımda ilk tanıdığım fanatik babam, o bir Galatasaray fanatiği. Çok mutluyuz ki artık 54 yaşında ve bu coşkulu duygulardan biraz arınmış durumda. Çocukluğum Galatasaray maçlarında nerede olursa olsun izlemekle, arkasında "Damla" yazılı formayı tabiki giymekle ve tezahurat etmekle geçti. Hiç unutmuyorum lise 1'in yazında amcam herkese arkasında ismi yazılı forma getirmişti ve biz o formayla mecburi bikaç gün geçirmiştik. Evlendiği günün akşamında ilk önce Galatasaray maçını izleyen biri için bence normal bir davranış. Sene 2000 Galatasaray UEFA kupasını alıyor, aldı ama nasıl aldı bir de bana sorun. En son babamın üstündeki kıyafetleri parçalamak suretiyle çıkardığını hatırlıyorum. Galatasaray maçları öncesi türlü tembihlere maruz kaldıktan sonra, eğer yenildiyse de sonraki bikaç gün eve gazete alınmaz, spor programları hemen değiştirilir, bu fanatikliği bildiği için telefonla arayıp çeşitli şakalar yapan eş dost akraba hayatımızdan sonsuza kadar çıkarıl...